Marcin Jarosz, urodził się w Trzciance w 1801r. „z rodziców mieszczen tamtejszych”. Ukończył pojezuicką szkołą w Wałczu, po czym przez jakiś czas był guwernerem w Krostkowie koło Nakła. Następnie wstąpił do seminarium duchownego w Poznaniu, gdzie w 1824r. otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako wikary w Lesznie, a w roku 1832 uzyskał prezentę na probostwo w Święcichowie. W 1857 został powołany przez arcybiskupa Przysłuskiego na kanonika katedry gnieźnieńskiej. W następnym roku został mianowany radcą konsystorza generalnego gnieźnieńskiego, a kapituła powierzyła mu pieczę nad stanem katedry. Zmarł nagle, w czasie nabożeństwa 25 października 1872r. Pochowany został w katedrze gnieźnieńskiej. W swym testamencie legował kościołom w Trzciance, Święcichowie i katedrze gnieźnieńskiej pewne kwoty na odprawianie dorocznego nabożeństwa za swoją duszę, a także ufundował stypendium dla kształcącej się młodzieży ze swojej rodziny oraz powołał do życia fundację mająca się opiekować trzcianeckim szpitalem.