Szembek, Antoni

Antoni ze Słupowa Szembek, h. własnego (Szembek), syn Franciszka Aleksandra Szembeka oraz Heleny Przyłęckiej. Urodził się około 1695r. Około 1720r. pojął za żonę Franciszkę Iwańską, córkę Adama Iwańskiego i Heleny z Gembickich, stając się w ten sposób współwłaścicielem dóbr bialsko-trzcianeckich. Jako ich posiadacz prowadził aktywną działalność mającą na celu ich konsolidacje oraz poprawę stanu gospodarczego. Udało mu się przenieść ciążące na kluczu bialsko-trzcianeckim powinności na rzecz kapituły gnieźnieńskiej na klucz nowowiejski. Prowadził procesy z synami Adama Naramowskiego, wysuwającymi pretencje do posiadłości czarnkowskich. Dzięki  staraniom małżeństw Szembeków oraz Niszczyckich (Marcjanny z Iwańskich Niszczyckiej z mężem Stanisławem) w 1731r. wydany został przywilej pozwalajacy na przynależnych im gruntach wsi Trzcianka lokować miasto. Od około 1733r. po spłaceniu rodzeństwa żony Antoni Szembek został jedynym posiadaczem dóbr bialsko-trzcianeckich. Trzymał je do 1738r., kiedy to sprzedał je Stanisławowi Poniatowskiemu, a sam nabył dobra Miasteczko Krajeńskie. Jeszcze przed sprzedażą Trzcianki rozpoczął aktywniejszą działalność publiczną, o czym świadczą piastowane przezeń urzędy. W 1736r. został chorążym sandomirskim, a w rok później kasztelanem nakielskim. To umożliwiło mu zasiadanie w senacie Rzeczpospolitej. Oprócz tego piastował godności podstarościego bydgoskiego (inowrocławskiego) oraz starosty nwowgrodzkiego. Po śmierci Franciszki Iwańskiej, w 1744r., zrezygnował z urzędów i przyjął święcenia duchowne. Zmarł w 1762r. Pozostawił po sobie czwórkę dzieci. Z pierszego małżeństwa syna Adama, który zmarł młodo w wieku około 25 lat. Z małżeństwa z Iwańską miał syna Krzysztofa Hilarego Szembeka, biskupa płockiego, oraz dwie córki Krystynę Katarzynę, wydaną za Zygmunta Turno i Helenę, żonę Józefa Kajetana Dunin-Karwickiego,między innymi kawalera orderu świętego Stanisława, marszałka Trybunału Koronnego, regenta kancelarii wielkiej Koronnej.